De site van de militaire basis kent een heel rijk en boeiend verleden.
Op de foto uit 1905 getrokken door Massart zien we een ondiepe, brede sloot die deel uitmaakte van de omwalling van de historische abdijhoeve Ten Bogaerde. Deze is gelegen op de grens tussen de duinenrand en de polder. Deze hoeve, ooit bijna driehonderd hectare groot, was tot de Franse Revolutie het invloedrijkste uithof van de monniken van de Duinenabdij. Na de Franse Revolutie werd Ten Bogaerde in beslag genomen en verkocht. Desalniettemin konden de laatste monniken van de Duinenabdij de gebouwen en zevenveertig hectare grond opnieuw verwerven. Van 1948 tot 2003 benutte de landbouwafdeling van het Sint-Bernarduscollege uit Nieuwpoort Ten Bogaerde als schoolhoeve. In 2004 werd het hoevegeheel tenslotte gekocht door de gemeente Koksijde en heringericht als cultuurcentrum.
De historische abdijhoeve Ten Bogaerde was tot de Franse Revolutie het invloedrijkste uithof van de monniken van de Duinenabdij.
In de dertiende eeuw ontstond door indijking en afwatering van de schorrengebieden veel vruchtbare poldergrond. Deze gronden werden door lekenbroeders en door loonarbeiders bewerkt. De monniken teelden graan en kweekten schapen. De sloot op de voorgrond van de foto stond in verbinding met het Langgeleed, een watergang voor de afwatering van de Moeren in Nieuwpoort. Via het Duneleed, een aftakking van het Langgeleed, werd de turf vervoerd voor de bevoorrading van de steenoven van Ten Bogaerde en de huisverwarming van de abdij.
Massart nam deze foto in 1908 en net als bij vele van zijn landschapsfoto’s deed hij dit vanop een lokale natuurlijke hoogte. Ditmaal was zijn locatie de hoge duintop langs de binnenduinrand vlakbij de voormalige Duinenabdij van de Cisterciënzerorde in Koksijde. Zijn foto biedt een panoramisch zicht op een erg houtrijk landschap met vooral schietwilgen (Salix alba) en niet-geknotte populieren (fotoset 10). Opvallend is ook de ‘muur’ van meidoornstruweel (Crataegus monogyna) centraal op de foto. Het knotproces is duidelijk waar te nemen op dit beeld. De wilgen rechts op de foto hebben telkens meerdere stammen en meerdere kruinen waardoor meer sprokkelhout ter beschikking kwam. De weilanden op de voorgrond en de akkers op het achterplan zijn omgeven door houtkanten. De grachten zijn iets hoger waardoor wateroverlast nooit echt een probleem was.
